Pierwsze kroki
Historia Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego w Wołominie rozpoczyna się od pionierskiego działania Zakładów Stolarki Budowlanej, które w 1957 roku zdecydowały się stanąć na wysokości zadania i zadbać o mieszkania dla swoich pracowników. Widząc rosnącą potrzebę zapewnienia godnych warunków mieszkaniowych dla coraz liczniejszej kadry pracowniczej, postanowiono rozwiązać ten problem we własnym zakresie.
Robotnicza Spółdzielnia Mieszkaniowa “Słoneczna”
W efekcie, w tym samym roku – 1957, przy Zakładach Stolarki Budowlanej, powołano do życia Robotniczą Spółdzielnię Mieszkaniową “Słoneczna”. Pierwszym prezesem tej nowo powstałej Spółdzielni został Józef Kajetan Lipski, który od samego początku stanął na czele tej inicjatywy, kierując jej rozwojem i działaniami. Józef Lipski, był głównym księgowy Zakładów Stolarki Budowlanej, a także inicjatorem budowy osiedla Słoneczna. Wtedy nie było jeszcze mowy o osiedlu mieszkaniowym. Zaczęło powstawać́ około 1958 roku. Stolarka potrzebowała ludzi do pracy i mieszkań́ dla pracowników. Na terenie późniejszego osiedla rozciągały się̨ wydmy żółtego piasku porośnięte gdzieniegdzie krzakami wikliny. Był to teren po wyciętym podczas wojny lesie. W miejscu, gdzie dziś́ stoi blok o numerze 4 stała wieża triangulacyjna.
Na początku działalności Spółdzielnia koncentrowała się na budowie bloków mieszkalnych dla pracowników Zakładów Stolarki Budowlanej. Te pierwsze bloki stanowiły swoiste zakładowe osiedle, zapewniając pracownikom stabilne i wygodne miejsce zamieszkania. Zakłady Stolarki Budowlanej w Wołominie wciąż przyciągały do siebie fachowców z różnych zakątków Polski, a mieszkania w budynkach Spółdzielni stały się atrakcyjną propozycją dla tych, którzy pracowali w tych szybko rozwijających się zakładach.
Z biegiem lat, Spółdzielnia Mieszkaniowa “Słoneczna” otworzyła swoje drzwi dla wszystkich, którzy pragnęli mieć swoje własne mieszkanie. Do roku 1967 Spółdzielnia wybudowała siedemnaście bloków mieszkalnych, które stały się domem dla sześciuset rodzin. To było prawdziwe osiągnięcie, które nie tylko rozwiązało problem mieszkań dla pracowników, ale także otworzyło nowe możliwości dla lokalnej społeczności.
Sukces pierwszych lat działalności Spółdzielni Mieszkaniowej “Słoneczna” był impulsem do dalszego rozwoju. Kolejne lata przyniosły powstanie nowych osiedli mieszkaniowych nie tylko w Wołominie, ale także w pobliskiej Kobyłce oraz Ząbkach. Dzięki determinacji i zaangażowaniu osób takich jak Józef Kajetan Lipski, możliwe stało się stworzenie solidnych fundamentów dla nowoczesnego i zorganizowanego życia mieszkańców tych okolic.
Józef Kajetan Lipski, pełen wizji i zaangażowania, nie zatrzymał się na tym osiągnięciu. Oprócz Spółdzielni Mieszkaniowej, założył także Spółdzielnię Budowy Domów Jednorodzinnych, która działała w pobliżu Zakładów Stolarki Budowlanej. Jego działania nie tylko zmieniły oblicze Wołomina i okolic, ale także pozostawiły trwały ślad w historii lokalnego budownictwa mieszkaniowego.
Lata 1967-1986
W latach 1967–1986 na czele Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego w Wołominie stał jako Prezes Spółdzielni Tadeusz Polak . Były to czasy intensywnej pracy, w których osiedle “Słoneczna” wyrastało zaledwie z fundamentów, stając się jednym z najbardziej reprezentatywnych miejsc w mieście.
Kiedy Tadeusz Polak przejął ster Spółdzielni Mieszkaniowej “Słoneczna”, wiele budynków już stało na miejscu. Jednak to był dopiero początek. Biuro Spółdzielni, umieszczone na parterze jednego z bloków mieszkalnych, stało się sercem życia osiedla. Tadeusz Polak i jego zespół zarządzali pracami modernizacyjnymi, ulepszaniem technicznej infrastruktury oraz dbałością o estetyczny wygląd osiedla.
Rok 1971 przyniósł zakończenie budowy wolnostojącego pawilonu, który szybko stał się centrum społecznym. Na piętrze pawilonu urządzono biuro Spółdzielni oraz Klub Osiedlowy, gdzie odbywały się liczne wydarzenia kulturalne i społeczne. Parter natomiast zaadaptowano na potrzeby mieszkańców, z apteką, pocztą i sklepami, które ułatwiały codzienne życie.
Osiedle “Słoneczna”
Teren osiedla “Słoneczna” przemienił się w przyjazne miejsce dla rodzin. Zadbano o zieleń, urządzono nowoczesne place zabaw dla dzieci, a utwardzone chodniki i dojazdy do budynków ułatwiały codzienne poruszanie się. W 1975 roku, wizytatorzy z Wojewódzkiego Związku Spółdzielni Mieszkaniowych w Warszawie, uznali osiedle “Słoneczna” za jedno z najlepiej utrzymanych i zagospodarowanych w całym województwie warszawskim.
Mimo wyzwań związanych z przydziałem mieszkań na osiedlu Kobyłkowska, Spółdzielnia po interwencji władz otrzymała dodatkowe środki na kontynuację inwestycji mieszkaniowych. To był również czas, gdy inicjatywa Tadeusza Polaka doprowadziła do podpisania kolejnego porozumienia z “Budorem” z Kobyłki. Spółdzielnia postanowiła wtedy o budowie dwóch nowych budynków mieszkalnych na terenie osiedla “Słoneczna”, w ramach tzw. dogęszczeń. Lata 1981–1984 to okres, gdy te nowe budynki zaczęły wznosić się ku górze, oferując nowe przestrzenie dla mieszkańców.
Nowe mieszkania, zbudowane głównie dla pracowników przedsiębiorstwa “Budor” z Kobyłki, a także dla Mazowieckiego Kombinatu Budowlanego w Legionowie, wzbogaciły życie osiedla. Osiedle “Słoneczna” z 19 budynkami mieszkalnymi stało się nie tylko miejscem zamieszkania, ale przede wszystkim ogniskiem życia społecznego, kulturalnego i rekreacyjnego dla swoich mieszkańców.
Działania Spółdzielni w tym okresie zmieniły oblicze Wołomina. Dzięki determinacji i zaangażowaniu Zarządu Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego, osiedle “Słoneczna” stało się nie tylko miejscem zamieszkania, ale prawdziwym domem dla jego mieszkańców.
Osiedle Ręczajska
Osiedle Kobyłka, malowniczo położone przy ulicy Ręczajskiej 1, jest jednym z kamieni milowych w historii Spółdzielni Mieszkaniowej “Słoneczna” w Wołominie. Po przyłączeniu Spółdzielni “Wyzwolenie” w Kobyłce do “Słonecznej” w dniu 8 lutego 1962 roku, rozpoczęto nowy etap, który dał początek temu niezwykle uroczemu osiedlu.
W 1963 roku ruszyła budowa pierwszych dwóch budynków mieszkalnych. Początki były skromne, ale pełne entuzjazmu. W jednym z tych budynków, w przyziemiu, powstała kotłownia osiedlowa, będąca sercem zapewniającym ciepło dla nowych mieszkańców. Następnie, po starannym przygotowaniu lokalizacji i niezbędnej dokumentacji technicznej, w latach 1966–1968 wzniesiono kolejne trzy budynki mieszkalne. Był to czas intensywnej pracy i budowania marzeń o nowym, lepszym miejscu do życia.
W latach 1975–1976, przy ulicy Ręczajskiej powstały kolejne budynki o numerach 6, 7 i 8. Spółdzielnia podpisała umowę z renomowanym Przedsiębiorstwem Robót Kolejowych nr 7 w Warszawie, które stało się wykonawcą nowych budynków. W ramach umowy, PRK nr 7 otrzymało kilka mieszkań do zasiedlenia, co było dodatkowym wsparciem dla pracowników tej firmy.
Ale to nie koniec inwestycji na tym pięknym osiedlu. Towarzyszące budynkom prace to prawdziwa symfonia inżynieryjnych osiągnięć. Wybudowano hydrofornię, dwie studnie głębinowe, a także zbiornik na ścieki o nazwie “Inhof”. W późniejszym okresie dodano również kontenerową oczyszczalnię ścieków, co było krokiem w stronę zapewnienia ekologicznej i zrównoważonej infrastruktury dla mieszkańców. Instalacje dla wszystkich mediów, precyzyjnie zaprojektowane chodniki i drogi dojazdowe do budynków, to wszystko razem stworzyło kompleksową infrastrukturę dla osiedla.
Osiedle przy ulicy Ręczajskiej, po starannej i profesjonalnej adaptacji terenu, stało się prawdziwą perłą w koronie Spółdzielni. Przez lata wyróżniano je za wzorowe utrzymanie czystości, porządku i harmonii. Szczególnie doceniano zieleń, która nie tylko dodawała uroku temu miejscu, ale także była symbolem ciągłej opieki i troski o otoczenie.
Dla mieszkańców osiedla Kobyłka, to nie tylko miejsce zamieszkania. To oaza spokoju, miejsce, gdzie życie płynęło spokojnie i harmonijnie. To osiedle, w którym zawsze czuć ciepło i troskę o każdy detal. Dzięki staraniom Spółdzielni, osiedle Kobyłka stało się nie tylko miejscem zamieszkania, ale przede wszystkim domem dla jego mieszkańców, miejscem pełnym życia i wspomnień.
Osiedle Kobyłkowska
Osiedle Kobyłkowska, tkwiące w sercu Wołomina, to niezwykłe miejsce, które praktycznie wyłoniło się z inicjatywy Przedsiębiorstwa Budowy Instalacji Gazowych “Gazomontaż”. To właśnie w latach 1972–1973, po otrzymaniu terenu w wieczyste użytkowanie, “Gazomontaż” postawił pierwsze kroki w budowie tego malowniczego osiedla.
Początki były skromne, ale pełne zapału. W ciągu tych lat “Gazomontaż” wznosił dwa imponujące budynki mieszkalne, każdy z nich oferujący 30 nowoczesnych mieszkań. Przy jednym z tych budynków powstała również kotłownia centralnego ogrzewania, opalana gazem, która stała się nieodłącznym elementem zapewniającym ciepło dla mieszkańców. Zakończenie tych prac i przekazanie budynków “Gazomontaż” zrealizował w grudniu 1973 roku, przekazując je na własność Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego w Wołominie.
Następne etapy rozbudowy Osiedla Kobyłkowska związane były z tzw. budownictwem zakładowym, które realizowały Zakłady Stolarki Budowlanej w Wołominie. Kolejne dwa budynki mieszkalne powstały w ramach tego programu, stanowiąc ważne zasoby mieszkaniowo-komunalne dla lokalnej społeczności.
W latach 1977–1984 rozpoczęto kolejny, jeszcze bardziej ambitny etap rozbudowy osiedla, oparty na współpracy między Spółdzielnią Budownictwa Mieszkaniowego w Wołominie a Zakładem Stolarki Budowlanej w Wołominie, Przedsiębiorstwem Elektryfikacji Rolnictwa “Eltor” w Wołominie oraz Instytutem Maszyn Budowlanych “Budor” w Kobyłce. Efektem tej współpracy było wzniesienie 11 budynków mieszkalnych na Osiedlu Kobyłkowska.
Zakłady Stolarki Budowlanej w Wołominie otrzymały trzy z tych budynków, natomiast Przedsiębiorstwo Elektryfikacji Rolnictwa “Eltor” pięć. Każdy z budynków został zbudowany przez grupy budowlane tych zakładów, dbając o najwyższą jakość i estetykę. Trzy kolejne budynki, przeznaczone dla Instytutu Maszyn Budowlanych “Budor” w Kobyłce, zostały zrealizowane przez doświadczonych fachowców z Kombinatu Budowlanego w Legionowie.
W ramach ambitnego zadania inwestycyjnego, kompletna infrastruktura techniczna została w pełni zrealizowana na Osiedlu Kobyłkowska. To oznaczało budowę niezbędnych sieci gazowych, wodociągowych, kanalizacyjnych i elektrycznych, zapewniających wygodę i komfort dla mieszkańców.
Mieszkania w tych nowych, nowoczesnych budynkach, były przydzielone członkom oraz czasami kandydatom pracującym w wymienionych zakładach. Osiedle Kobyłkowska stało się nie tylko miejscem zamieszkania, ale także symbolem współpracy, rozwoju i nowych możliwości dla mieszkańców Wołomina.
Osiedle “Nasz Dom”
Drugie Osiedle znajdujące się na terenie Kobyłki – to osiedle nazwane „Nasz Dom” liczące 4 budynki mieszkalne o łącznej powierzchni 7,4 tys. m2. Osiedle to powstało w wyniku podpisania porozumienia Spółdzielni z Przemysłowym Instytutem Maszyn Budowlanych BUDOR i miało na celu zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych pracowników Instytutu.
Osiedle Lipińska
Osiedle Lipińska w Wołominie to owoc wieloletnich planów i zaangażowania Spółdzielni Mieszkaniowej. Już w 1966 roku, w Programie Rozwoju Spółdzielni, wyznaczono datę rozpoczęcia budowy tego malowniczego osiedla na rok 1968. Niestety, trudności związane z pozyskaniem odpowiednich terenów opóźniły realizację planów, co spowodowało dwuletnie opóźnienie.
Pierwszy budynek, zlokalizowany przy ulicy Prądzyńskiego nr 5 (robocza nazwa), wreszcie został oddany do użytku w 1972 roku. To był moment oczekiwany z niecierpliwością przez mieszkańców Wołomina, gdy nowoczesne mieszkania zaczęły wypełniać się życiem. Kolejne budynki powstawały sukcesywnie, a mieszkańcy mogli w nich zamieszkać już w 1976 roku.
Następnie, w latach 1977–1978, na osiedlu Lipińska wzniesiono imponujące pięć budynków jedenastokondygnacyjnych, które stały się wizytówką architektoniczną tej części miasta. Jednak budowa mieszkań to tylko część szerszego planu rozwoju. Spółdzielnia nie zapomniała o zapewnieniu kompleksowej infrastruktury dla mieszkańców.
W ramach ambitnego zadania inwestycyjnego, na osiedlu Lipińska powstały nie tylko nowoczesne budynki mieszkalne, ale także ważne punkty usługowe i rozrywkowe. Zbudowano hydrofornię, dwie kotłownie osiedlowe, a także kompleksowe instalacje wodno-kanalizacyjne, elektryczne i gazowe. Dodatkowo, na terenie osiedla wybudowano dwa pawilony handlowe, przedszkole, wolnostojący budynek przeznaczony na cele administracyjne osiedla oraz klub osiedlowy, który stał się sercem życia społeczno-kulturalnego dla jego mieszkańców.
Dziś, na terenie osiedla Lipińska, można znaleźć łącznie 25 imponujących budynków mieszkalnych, z czego 5 to imponujące jedenastokondygnacyjne wieżowce. Cała przestrzeń została starannie zagospodarowana, zielone tereny osiedla zostały urządzone przez Zakład Remontowo-Budowlany Spółdzielni, który działał zgodnie z projektami inwestycyjnymi, dbając o harmonię i estetykę całego miejsca.
Osiedle Niepodległości
Proces powstania Osiedla Niepodległości w Wołominie rozpoczął się wraz z wskazaniem odpowiednich terenów pod budowę drugiego, wyjątkowego osiedla w mieście. Zbiegło się to w czasie z przystąpieniem Okręgowej Dyrekcji Rozbudowy Miasta Warszawa Północ do procesu wywłaszczania niezbędnych terenów.
Pierwsze kroki w kierunku realizacji tego ambitnego projektu zostały podjęte w roku 1977, kiedy to przekazano tereny pod budowę Przedsiębiorstwu Robót Inżynieryjnych “Inżynieria” z Warszawy. Ich zadaniem było wykonanie kompleksowego uzbrojenia terenu, obejmującego kolektory sanitarne, ciepłownicze, a także instalacje wodno-kanalizacyjne i gazowe. Były to kluczowe prace, które legły u podstaw funkcjonowania nowego osiedla.
W 1979 roku rozpoczęto już konkretne prace budowlane. Pierwszy budynek mieszkalny, o roboczej nazwie A-13, zaczął wyrastać z gruntu. Wydarzeniem symbolicznym było uroczyste podpisanie i wmurowanie aktu erekcyjnego, które miało miejsce 8 grudnia 1979 roku. Jednakże, z uwagi na opóźnienia związane z budową ciepłowni miejskiej, Zarząd Spółdzielni podjął decyzję o budowie prowizorycznej kotłowni kontenerowej. Jej celem było zapewnienie ciepła i ciepłej wody dla budynków, które były sukcesywnie oddawane do użytku.
Prowizoryczna kotłownia zaczęła działać już w 1982 roku, co pozwoliło na sprawną eksploatację nowych mieszkańców. Przez kolejne lata, do grudnia 1986 roku, praktycznie zakończono budowę budynków mieszkalnych kolonii A, w tym imponujących pięciu budynków jedenastokondygnacyjnych. To były lata intensywnej pracy i oddania dla realizacji wizji nowego, harmonijnego osiedla.
Zarząd Spółdzielni, mając wizję rozwoju dalszych części osiedla, przygotował niezbędne dokumenty, projekty, a także tereny pod kolejne kolonie B i C. Kolonia C wyróżniała się szczególnie, gdyż była budowana w tzw. systemie samowykończeń mieszkań, co dawało mieszkańcom możliwość personalizacji swoich przestrzeni.
Osiedle “Wspólny Trud”
Do Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego w Wołominie przez ponad 30 lat należało osiedle w Ząbkach, które w 2009 r. utworzyło oddzielną spółdzielnię „Wspólny Trud”.
Dziedzictwo i kontynuacja
Dzięki determinacji, zaangażowaniu i wizji liderów oraz współpracy mieszkańców, Spółdzielnia Budownictwa Mieszkaniowego w Wołominie pozostawiła trwały ślad w historii regionu. Jej osiągnięcia nie tylko zmieniły oblicze miasta, ale także zapewniły godne warunki życia dla wielu rodzin.
Spółdzielnia Budownictwa Mieszkaniowego w Wołominie kontynuuje swoją działalność dbając o jakość życia swoich mieszkańców. Jej historia to nie tylko opowieść o budowie bloków mieszkalnych, ale także o wspólnym wysiłku i zaangażowaniu społeczności w tworzenie lepszej przyszłości.
Aktualnie nasza Spółdzielnia Budownictwa Mieszkaniowego zrzesza około 6500 członków.
Od wielu lat siedziba Zarządu mieści się w Wołominie przy Al. Niepodległości 17.
Spółdzielnia obejmuje cztery osiedla w Wołominie oraz dwa w Kobyłce o łącznej liczbie 5 231 mieszkań, usytuowanych na ponad 251 tys. m2. Ponadto Spółdzielnia posiada lokale użytkowe o łącznej powierzchni ponad 11 tys. m2.